خدایا به سوی تو می آیم

                     از عالم و عالمیان می گریزم

                                           تو مرا در جوار رحمت خود سکنی ده.

                                                                                           شهید دکتر مطفی چمران

درد را با سکوت مغایرتی عمیق و دیرینه است ولی کسانی هستند که با درد سکوت را همنشین می کنند
درد هشت بهار عاشقی ...حالا همان ها که می گویند جنگ تمام شده است برای من اینجملات را تعبیر کنند:
-سرفه های شب که برای دیگران در گلو وحنجره نهان می گردد.

                                               
-نفس های به شماره افتاده که صدایی نداردتا دستی را به امداد بطلبد
-دل هایی که همیشه تنگ پدر بماند واز پدر فقط یک عکس و مشتی تعریف  باقی مانده باشد و یک جای خالی
-پدر و مادرانی که سال های سال است چشمشان به در مانده است  تا پلاکی تکه استخوانی یا انگشتری از پاره تنش بیاورند
-دسته گل های معطری که در گوشه بیمارستان ساسان ،بقیه الله (عج)،آسایشگاه شهید چمران...

                                               
-تاول هایی که هیچ کس باور نمی کند بعد از سال های سال سرباز کرده باشند و درست مثل لحظه تاریک بوی لیمو و نعناع تکرار شوند...
اینها همه امتداد جنگی است نا برابر و تحمیل شده
و اینهاست ثمره دفاعی عاشقانه
اگر جنگ تمام شده پس اینها کیستند؟
آری جنگ تمام شده برای بی درد هایی که از فرط بی خبری و مستی فرقی به حالشان نمی کند در چه زمانی باشند و حتی در زمان جنگ هم همین پندار را داشته اند.
تمام منطقشان همین است که ما جنگ طلبیم!کدام فرزندی است که بر درد و جراحت پدر تاب بیاورد؟ کدام مادری است که کشته شدن پسر را بخواهد؟

باز دلم هوای شلمچه کرده است.باز از فرسنگها راه برای بوی خاکریزهایش مستم می کند.باز زوزه جانسوز غروبش در گوشم می پیچد. باور کنید خودم هم دیگر خسته شده ام . همین که می اییم نفسی بگیریم تا با شهر بسازیم همین که ارام ارام به زندگی روزمره دست اخوت می دهیم نمی دانیم چه می شود که درست هنگام هنگامه انجا که می رویم تا خط جدیدی را در دلمان رقم بزنیم به سراغمان می اید

خدایا!چاره ای راهی درمانی...

خودمان میدانیم که یک بیابان وچند خاکریز ویک غروب نمی تواند اینچنین هستیمان رابه بازی بگیرد که بیابان زیاد است و.....

قربان ان نمازی که در سنگر شروع می شود ودر بهشت به اتمام میرسد

قربان ان خاکریز که خاکش باخون پاک شهیدان ممزوج شده که بوی عطر ان پیراهن یوسف برای بیداری چشم بسیجیان یعقوب صفت است

اگر اینقدر از شلمچه می گویم برای این است که اینجا یعنی در شهر حماسه نیست

شایدشنیده ایدکه چند بار شهدا دسته جمعی از جبهه بر گشتند اینها باهم عاشورابه پا می کردند.ولی شما دوستان نمی دانید به ما چه می گذشت

((یک عصر جمعه  خیابانهای خلوت ودکانهای بسته ورادیو تلویزیونهای خاموش.))

برای این است که عزیزان دلم تنگ شلمچه کرده است ودارم دیوانه می شوم برای این است که وقتی بر خاک شلمچه بوسه می زنم گوئی بر دیوار کعبه بوسه می زنم همه چیز برایم مهیا بود

بارها وبارها به خودم می گفتم حسینی سفره را جمع می کنند  

ای مردم ما هم خواهیم رفت شما می مانید ویاد شهیدان                       «خاطرات یک رزمنده»